İnsanlar bir bütün olarak yaratılmazlar ondandır arayışları. Çarparak ilerlerler sırf başkaları için yaparlar bunları hatta çarptıkları insanlar için ilerler bazen. Farkındalığımız küçükken olabildiğince açıktır büyüdükçe yok eder köreliriz. Bundan büyük bir hoşnutlukla devam ederiz. Hiçbir zaman gözlerimizi olduğundan daha yukarı kaldırmayız mesela. Gökyüzünü severiz ama daha önce hiç görmedik mesela. Kör ebe oynayan çocuklar misali gözlerimizi bağlamak bununla eğlenmek işimiz. İncelemiyoruz artık bir şeyleri araştırmıyoruz mesela okumuyor, duymuyoruz. İşlerimizden, evlerimizden bahsediyoruz bize aitlik taşımayan daha birçok şeyden. Neden var olduk demiyoruz daha çok varlığımızın öneminden bahsediyoruz. Kibirliyiz olabildiğince de bencil. İçimizdeki kocaman boşluk soyutluk taşırken bunu somut maddelerle doldurmaya çalışarak aşağılıyoruz. İnsanız ya her şeyi kendimize yoruyoruz.